26 eylül 2006 günü
mutfakta bişeylerle uğraşırken
bi de baktım sen kapıda dikiliyon..
Uzun süren yürüme antrenmanlarından
sonra "eee yeter artık ...yürüyecem ben"
deyip
yürümeye başladın...İlk başlarda
ip cambazı gibi kolların
yanda açık olarak "düştüm düşecem "
şeklinde yürürken şimdilerde
duruma iyice alışmış görünüyosun..
Ama o kadar küçüksün ki.."nasıl
yürüyo bu minik şey "diye düşünmekten
kendimi alamıyorum....
Bu arada yolda durdurup seni sevmek isteyenler eksilmedi aksine daaha da çoğaldı.
Allah nazardan korusun
çok şeker bi pisleksin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder